زیکرتو

بار اول آشوریان به خواهش ایرانزو در سال ۷۱۹ پ.م در امور داخلی ماننا مداخله کردند. دو دژ ماننایی بنام شوآن‌داخول و دور دوکّا از تحت فرمان ایرانزو بدر شده بودند. پیادگان و سواران متاتی زیکرتویی به آن‌ها در این شورش کمک کرده بودند. گذشته از این سه قلعهٔ سوکا، بالا و آبی‌تیکنا با روسای یکم پادشاه اورارتو پیمان بستند. سارگون دوم پادشاه جدید آشور دسته‌هایی برای محاصرهٔ قلاع به کمک ایرانزو گسیل داشت. قلاع مسخّر شدند و طبق رسم بسیار قدیم مشرق زمین که دربارهٔ اتحادیه‌های نظامی مرعی و مجری بود، عمل شد. یعنی ساکنان دژ و اموال منقول را آشوریان بردند زمین و حصار تحویل ایرانزو گشت.

منابع آشوری نیز از شاهکان و نقاط مسکونی اندیا، زیکرتو، گیزیل بوندا و مادای تحت عنوان اتحادیه قبایل ماد و سلف پادشاهی بزرگ ماد را نام می‌برند، با توجه به اینکه وجود قلاع نشانهٔ حاکم‌نشین شدن منطقه‌ای بود آشوریان در جنوب نواحی فوق از دژهای سیبار در زنجان، خارخار در بین همدان و زنجان و آرازیاش را در نقطهٔ شرقی‌تر در دامنه‌های البرز را نام می‌برند.