زهادت

یارب به عبادت زین عباد به زهادت باقر علم رشاد

یارب، به عبادت زین عباد به زهادت باقر علم و رشاد

خراباتیست عشق او که هر دم پیش مستانش زهادت چون گنه‌کاران به استغفار می‌آید

ای عزیز اولیاء را جز اولیاء ندانندو عارف را جز زاهد نشناسد و زاهد را جز عابد و عابد را جز مؤمن درنیابد و اولیا را باید که هم ایمان و هم عبادت و هم زهادت و هم معرفت باشد.

نه سیر سازد عز قناعتش ز حلال نه دور دارد حکم زهادتش ز حرام

ای درویش بدان که اول ایمان است، بعد از آن عبادت مقرونۀ بدان بعد از آن زهادت متصلۀ بدانها، بعد از آن معرفت حاصله از تحقق آن درجات ثابته، بعد از آنها همه ولایت که نتیجۀ مذکور است.

نیست با وجه زهادت معتبر نقد باغ و راغ و گاو و اسب و خر

هر که از جهل خویش فانی شود بعلم او باقی گردد و هرکه از شهوت فانی شود بانابت باقی گردد و هر کی از رغبت فانی شود بزهادت باقی گردد و هر که از آرزو فانی شود بارادت باقی گردد و همه صفات او برین جمله بود، چون بنده فانی شود از صفت خویش بدین کی ذکرش برفت از آن برگذرد بفناء خویش از رؤیت فنا و اشارت کردند بدین معنی.