زنازاده

که بدکار و شوم و زنازاده است ره حق پرستی زکف داده است

چو این دید شمر آن زنازاده مرد زلشگر برون رفت و فریاد کرد

به مامِ وطن «هر که» مأنوس نیست زنازاده در بند ناموس نیست

چو دید آن زنازاده کردار او به خشم اندرآمد ز گفتار او

که بودی زنازاده از باب و مام شبث پورسعد بداختر به نام

بود پاکیزه طینت پاک کردار زنازاده نباشد جز زناکار

که جویند از تو زنازاده کین نمانند، مانی به روی زمین