زن جلب

روزگار زن جلب پرور خرابست ای ادیب چشمه ای از دور اگر بینی سرابست ای ادیب

آن یکی در فکر دشمن روز و شب تا چه آید بر من از آن زن جلب

گفتم ای زن جلب چه معجونی از چه ترکیب و خلط محفوفی

بختم اقبال نیاورد و نشد جاری از آن که مرا بخت یکی دشمنک زن جلب است

زین فزون گر طلب کنی چه بود روسبی خواهری و زن جلبی

زن جلبی رفته و در همچو من کرده سخنهای پریشان رقم

قصه خود بنزد کس نبرم منت هیچ زن جلب نکشم

چه کنم زن جلب که یک باری پدرت گر ز دین فلان بوده‌ست

روزگار زن جلب پرور ترا از یاد برد فحش بی بی، قرقر بابا، و دشنام ننه