زرداب

ادرار صفرایی، صفرامیزی، کلوری، زرداب‌شاشی[نیازمند منبع] یا زردآب‌میزی[نیازمند منبع] به وجود صفرا در ادرار گفته می‌شود که در هنگام ترشح بیش‌ازحد صفرا در خون رخ می‏دهد. این نوع اختلال حاصل از تجمع فرم کانژوگه‌ (مستقیم) بیلی روبین در خون بوده و ناشی از اختلالاتی است که دفع صفرا را تحت تاثیر قرار می دهند. از جمله اختلال‌های کبدی مانند هپاتیت و کبد چرب و انسداد مجاری صفراوی.

روی زردم را اگرچه سرخ سازد خون اشک خون شود زرداب از تأثیر رنگ و روی زرد

آیسل تیمورزاده در باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان به دنیا آمد. او کوچکترین دختر از سه دختر یک روزنامه‌نگار و استاد دانشگاه است. او از نوادگان حسن بیگ زردابی نویسنده و روزنامه‌نگار آذربایجانی قرن نوزدهم است. مادربزرگ مادری او نیمه‌روسی و نیمه‌اوکراینی بود. آیسل از چهار سالگی شروع به خواندن کرد و از کودکی به پیانو علاقۀ زیادی پیدا کرد.

زرد و گداختست تنم زانکه همچو شمع زرداب می رود ز گریبان بدامنم

ماخولیا گرفته و مصروع و کنده مغز زرداب خورد چون عسلی پیش چون زمار

چشمش آماس کند بسکه ز زرداب جگر پر شود چون شکم مردم استسقایی

کشف رود پر خون و زرداب شد زمین جای آرامش و خواب شد

«مِنْ وَرائِهِ جَهَنَّمُ» دوزخ پیش او فا، «وَ یُسْقی‌ مِنْ ماءٍ صَدِیدٍ (۱۶)» و می‌آشامانند او را از آبی زردابه وقیح «یَتَجَرَّعُهُ» در دهن می‌کشد آن را، «وَ لا یَکادُ یُسِیغُهُ» و نمی‌تواند که روان فرو برد آن را، «وَ یَأْتِیهِ الْمَوْتُ مِنْ کُلِّ مَکانٍ» و می‌رسد باو درد مرگ از هر جای، «وَ ما هُوَ بِمَیِّتٍ» و آنکه مردنی نه، «وَ مِنْ وَرائِهِ عَذابٌ غَلِیظٌ (۱۷)» و پیش او فا باز عذابی سختر از آن و ستبرتر از آن.