زبرجدی

مه طلعتان پرده سرای زبرجدی از رخ گشوده پرده ی گلریز سبزکار

صد گردنک زبرجدین دیدی بر یک تن خرد نرگس بری

ساقی بیا که به ز خودی عشق و بی خودی در ده شراب لعل ز جام زبرجدی

بر سقف زبرجدی که رفتی زان خوبتر آمدی که رفتی

چشم خجسته را مژه زرد و میان سیاه پرده زبرجدین و عقیقین رمد بود

این قبه زبرجدی از نه بده رسد از بس که از محیط رود بر فلک غبار