زبانک

سحر بگوش صبوحی کشان باده پرست خروش بلبله خوشتر زبانک بلبل هست

نفع نتواند ز شرب این سنا و این فلوس کور از حسن بدیع و کر زبانک کرنا

سرگرانک هم‌زبانک خوش‌بیانک ماهرک شعرفهمک شعردانک شعرخوانک شاعرک

دلکم برد به شیرین سخنک هندوکی کژ زبانک بتکی راست قدک مه روکی

گر زبانکار د چو نمیزان دوسرکردش رواست کاسمانش زان کمر ماننده جوزادهد

آکنده‌ایم گوش زبانک رحیل و خوش افکنده‌ایم رخت اقامت در این رباط

هرکس که زبانکرد تر از مدح تو چو نشمع چون شمع ز جودت دهن آکنده بزریافت