زاهو

که درین صیدگاه شیر شکار زاهوی دام تا بماهی شست

نافه خود را گر چه زاهو می کشد، با این همه پوستین پوشی ز زنجیر خم گیسوی تست

ای آن که ز عدلت سگ تازی نتواند آهو بره زاهو به تک و تاز ستاند

زاهوی چشم بتانیم در اندیشه صغیر با وجودی که رمد شیر نر از بیشهٔ ما

آهو کند ز خون جگر مشک و مشک را زاهوی مشکبار تو خون در جگر شود

همای جاه تو پرواز کرد بر سر خلق کسی که سایه او یافت رسته شد زاهوال

نام آتشفشان کونچاگوا در زبان لنکایی به معنای «درهٔ باریک» است گرچه برخی نویسندگان ریشهٔ نام آن را مرتبط با داستانی دربارهٔ زنی بی‌باک به نام کومیزاهوال (به معنای «ببر پرنده») می‌دانند. در عین حال یکی از مسیرهایی که به قلهٔ آتشفشان می‌رسد نیز «ببر پرنده» نام‌گذاری شده‌است.

کزیشان دایگانی جست شهرو سرای خویش را پر کرد زاهو

نهانی از آن جایگه دور شد زاهواز سوی نشابور شد

گشته باهوان چین زاهو چشم طعنه زن بر مه و آفتاب شد زلف تو آستین فشان