ریاضت‌طلبی

معنی کلمه ریاضت‌طلبی در فرهنگستان زبان و ادب

{asceticism} [روان شناسی] خصوصیتی در فرد یا شیوۀ زندگی او مبتنی بر خودداری و چشم پوشی از لذت و انجام دادن فعالیت هایی مانند روزه گرفتن و سکوت و انزواجویی و کَف نفس بدنی

معنی کلمه ریاضت‌طلبی در ویکی واژه

خصوصیتی در فرد یا شیوۀ زندگی او مبتنی بر خودداری و چشم‌‌پوشی از لذت و انجام دادن فعالیت‌هایی مانند روزه گرفتن و سکوت و انزواجویی و کَف‌ّنفس بدنی.

جملاتی از کاربرد کلمه ریاضت‌طلبی

البته تفاوت‌های بزرگی هم در میان این دو وجود دارد. مانویت «شر» را با «ماده» و «خیر» را با «روان» یکسان می‌داند؛ نتیجتاً با همه اشکال ریاضت‌طلبی و برخی اشکال عرفان شباهت دارد. مزدیسنا اما همه اشکال ریاضت‌طلبی را رد می‌کند و هیچ دوگانه‌ای میان ماده و روان در آن وجود ندارد و تنها دوگانه، خیر و شر است. بنا به دین زرتشت، جهان معنوی با جهان طبیعی تفاوت زیادی ندارد. برخلاف مانویان که جهان مادی را مخلوق شیطان می‌دانند، زرتشتیان معتقدند که همه چیزهای خوب توسط اهورامزدا و چیزهای بد توسط اهریمن ساخته شده‌است.