رواناب
معنی کلمه رواناب در دانشنامه آزاد فارسی
آب حاصل از بارش باران، که بر سطح زمین جاری می شود و به نهرها و رودها می ریزد.
معنی کلمه رواناب در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه رواناب
آتش‌سوزی جنگل‌ها بسته به شدت آن در کلیه اکوسیستم‌های جنگلی تأثیرهای بسیار پیچیده مفید یا فاجعه‌بار بر روی خصوصیات خاک داشته باشد. تغییرات نوع شدید آتش‌سوزی در خصوصیات فیزیکی خاک تغییرهایی شامل: تخریب ساختار و تخلخل خاک، افزایش رواناب و فرسایش به دنبال دارد. در ویژگی‌های شیمیایی: کاهش مواد آلی، تبخیر کاتیون‌ها، تغییر در ذخایر عناصر غذایی و چرخه آنها و در خصوصیات بیولوژیکی خاک: کاهش در گونه‌های میکرو و ماکروفون‌ها و تغییر جمعیت میکربی توسط آتش می‌تواند سبب تغییر در پوشش و فعالیت‌های گیاهی گردد.
خاک تهی شده را می‌توان با گیاهان پوششی مانند علف‌های طبیعی در حال رشد در سیستم‌های اگروفارستری از فرسایش خاک محافظت کرد. اینها به تثبیت خاک کمک می‌کنند زیرا پوشش را در مقایسه با سیستم‌های کشت کوتاه مدت افزایش می‌دهند. پوشش خاک عامل مهمی در جلوگیری از فرسایش است. آب تمیزتر از طریق کاهش رواناب سطحی می‌تواند مزیت دیگری برای دارکشت‌ورزی باشد. درختان می‌توانند با کاهش جریان آب و تبخیر و در نتیجه افزایش نفوذپذیری خاک به کاهش رواناب کمک کنند. در مقایسه با کشت ردیفی، جذب مواد مغذی می‌تواند بیشتر باشد و از شسته شدن مواد مغذی به رودخانه‌ها را کاهش دهد.
با پوشش گیاهی کمتر و سطوح غیرقابل نفوذ بیشتر (پارکینگ، جادهها، ساختمانها، خاک فشرده) در مناطق توسعه‌یافته باران کمتری به داخل زمین نفوذ می‌کند و رواناب بیشتری نسبت به مناطق طبیعی به راه می‌افتد. از سوی دیگر جوی‌های آب و شبکه فاضلاب شهری رواناب را به سرعت از مناطق تجاری و مسکونی به داخل آب‌های مجاور منتقل می‌کند. به این شکل، اندازه آب در آبراهه‌ها بسیار افزایش یافته و دبی (کمیت) آن آبراهه‌ها را بسیار افزایش می‌دهد که به فرسایش و جاری شدن سیل می‌انجامد.
مشخصه‌های یک حوزه آبخیز که سازمان‌ها به دنبال مدیریت آن هستند شامل تأمین آب، کیفیت آب، زه‌کشی، رواناب فاضلاب‌های سطحی، حقوق آب و برنامه‌ریزی کلی و بهره‌برداری از آبخیز هستند. زمین‌داران، آژانس‌های کاربری زمین، متخصصان مدیریت فاضلاب‌های سطحی، متخصصان محیط زیست، نقشه‌بردارهای منابع آبی و جوامع همه نقش اساسی در مدیریت آبخیز ایفا می‌کنند.
از کل قلمروی کمی کمتر از ۱۶۵ میلیون هکتاری ایران تخمین زده می‌شود ۱۵ میلیون هکتار قابل زرع است، و در سال ۱۹۷۳، ۳٬۵ میلیون تحت آبیاری بوده‌است. آب لازم برای آبیاری از جریان رودخانه و چشمه، رواناب و آب‌های روی زمینی از طرق گوناگون سیستم‌های سد رودخانه ای، کانال‌ها، بندهای اصلاحی، ادوات بالابر، و لوله‌های زیرزمینی حاصل می‌شود. این سیستم‌ها از لحاظ وابستگی آنها به رودخانه‌ها، چشمه‌ها، رواناب‌ها، چاه‌ها و قنات‌ها دسته‌بندی می‌شود. در گذشته پیش از عملیاتی شدن سدهای بزرگ و شروع استفاده از پمپ‌های دیزلی در مقیاس بزرگ قنات‌ها احتمالاً بیش از نیمی از کل آب را تأمین می‌کردند و سیستم‌های رواناب و چاه‌ها با روش‌های سنتی بالا بردن آب هم به‌طور تناسبی شایان توجه تر بودند.