رمان نویس

احساس گناه موضوع اصلی بسیاری از آثار ناتانیل هاوثورن است و تقریباً دغدغه جهانی رمان نویسانی است که زندگی درونی و محرمانگی را بررسی می‌کنند.

عقل هر دم نامه‌ای دیگر نویسد نزد جان تا بود فرمان نویسی در بر دیوان دل

چارلز دیکنز از برجسته‌ترین رمان نویسان مثال زدنی دوره ویکتوریاست. دیکنز با آفرینش شخصیت‌هایی که زندگی خود را داشتند و وجودشان از صفحه‌های رمان فراتر می‌رفت، به طرز شگفت انگیزی در زمان خود معروف بود و هنوز هم یکی از معروف‌ترین و پرخواننده‌ترین رمان نویسان دوره ویکتوریاست.دیکنز اولین رمان واقعی خود را با نام آقای پیکویک در بیست و پنج سالگی نوشت که او را یک شبه به موفقیت رساند. همه آثار بعدی او نیز فروش بسیار بالایی داشتند.

نویسندگان رمان مدرن در نقد هنجارهای ناشی از نوعی تفکر دینی عمدتاً به دو مضمون می‌پردازند. نخست ستیز سنت و مدرنیته در قالب جنگ پدران و پسران و دوم نقد برخی از ارزش‌های اخلاقی رایج؛ گفتمان رمان مدرن فارسی در واقع همان گفتمان صادق هدایت در بحث تجدد و عقب‌ماندگی است که این‌بار فاقد صراحت است. از رمان نویسان برجسته ایران در پس از انقلاب بایستی به زویا پیرزاد، عباس معروفی، علی مؤذنی، حسین سناپور و شیوا ارسطویی اشاره کرد.

کلک روح افزای را در پرسش در رنجه ساز یعنی از بهر «نظیری» نسخه درمان نویس

وی رمان "ابله" اثر رافی رمان نویس شهیر ارمنی را به زبان اسپانیایی ترجمه نمود.

ترسیم واقعی رمان و رمان نویسان برزیلی بدون ذکر نام مارکوئس ربه لو (ادی دیاس د اکروز)(-۱۹۰۷) ناممکن است این نویسنده از حوادث روزمره زندگی مردم در خلق آثار خویش سود فراوان جسته است.

ای که نامه می‌نویسی سوی من فرمان نویس خدمتی کز دست می‌آید مرا بر جان نویس

از جمله رمان نویسان مطرح این دوره می‌توان به چارلز دیکنز، ویلیام تکری، خواهران برونته، جورج الیوت و توماس هاردی اشاره کرد.

مهم‌ترین مکتب رمان نویسان معاصر نویسندگان منطقه شمال شرقی برزیل هستند.

نخستین رمان در ادبیات بلوچی توسط سید ظهور شاه هاشمی به رشته تحریر درآمد و پس از آن غنی پرواز، اسلم دوستڃن و فقیر محمد عنبر را می‌توان از رمان نویسان مشهور و صاحب نام بلوچ دانست

از دیگر رمان نویسان مهم این دوره می‌توان به الیزابت گاسکل (۱۸۱۰–۱۸۶۵)، آنتونی ترولوپ (۱۸۱۵–۱۸۸۲)، جورج مردیث (۱۸۲۸–۱۹۰۹)، و جورج گیسینگ (۱۸۵۷–۱۹۰۳) اشاره کرد.

نویسندگان رمان مدرن در نقد هنجارهای ناشی از نوعی تفکر دینی عمدتاً به دو مضمون می‌پردازند. نخست ستیز سنت و مدرنیته در قالب جنگ پدران و پسران و دوم نقد برخی از ارزش‌های اخلاقی رایج؛ گفتمان رمان مدرن فارسی در واقع همان گفتمان صادق هدایت در بحث تجدد و عقب‌ماندگی است که این‌بار فاقد صراحت است. از رمان نویسان برجسته ایران در پس از انقلاب بایستی به غزاله علیزاده، زویا پیرزاد، عباس معروفی، علی مؤذنی، حسین سناپور و شیوا ارسطویی اشاره کرد.