رصدگر

مریخ دارای جو رقیقی است که به رصدگران اجازه می‌دهد تا مانند ستاره‌شناسان زمین، اجرام آسمانی را مشاهده کنند. مشابه زمین، مریخ به دلیل انحراف محوری خود، تغییرات فصلی را تجربه می‌کند. برخلاف زمین، شفق‌های قطبی مریخ در نزدیکی ناهنجاری‌های مغناطیسی در پوسته و نه در قطب‌ها رخ می‌دهند و برای چشم انسان نامرئی هستند.

باید توجه داشت احساس و ادراک از آلودگی نوری بسته به میزان نور محیط و کارکردهای فضای مورد بحث دارد. به‌طور مثال در مرکز خرید یک شهر نمی‌توان نور ضعیف یک چراغ‌قوه که در یک شب رصدی مزاحم کار رصدگران است را جزء نمونه‌هایی از این طیف برشمرد. با توجه به این نکته راهکارهای کاهش آلودگی نوری یا حذف آن بستگی به طرح مسئله یا مشکل پیش‌رو دارد.

در کهکشان خودمان به‌طور میانگین در هر قرن یک یا دو ابَرنواختر رخ می‌دهد که برخی از آن‌ها نیز در پسِ غبارِ کهکشان پنهان می‌شوند. آخرین ابَرنواختر قطعی که در راه‌شیری دیده‌شد، ابرنواختر کپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود. اما اخترشناسان (به‌ویژه رصدگران آماتور) تعداد بسیار بیشتری را در دیگر کهکشان‌ها یافته‌اند.