رثاء

معنی کلمه رثاء در لغت نامه دهخدا

( رثآء ) رثآء. [ رَآ ] ( ع ص ) نعجة رثآء؛ نعت است ازرُث ْء، به معنی سیاهی سپیدی آمیخته. ( منتهی الارب ).

(رَ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) گریستن بر مرده . ۲ - سوک سرود، شعر گفتن برای مرده با تأسف و اندوه . ۳ - (اِمص . ) مرده ستایی ، مویه گری .

گریستن بر مرده.
سوک سرود، شعر گفتن برای مرده با تأسف و اندوه.
مرده ستایی، مویه گ

عمرو، بسال صد و چهل و چهار در بازگشت از سفر مکه، بجائی که آن را مران می نامیدند،درگذشت. و منصور وی را این چنین رثاء گفت: