دندان شیری

نگارینی که چون بینی لب و دندان شیرینش به شَکّر برورش دادند گویی دُرّ و مرجان را

بی‌لب و دندان شیرین تو صبر از بن سی و دو دندان می‌کنم

حدیث آن لب و دندان شیرین ز مرجان جوی و از درّ عدن پرس

چرخ از کف الخضیب انگشت حیرت بر دهان پیش آن رخسار و آن دندان شیرین آورد

لب و دندان شیرینش بری ساخت مرا از شیر مرغ و جان آدم