دل نمودگی

تو دل نمودگی غنچه با صبا بنگر که هر دمش که بیند، کنار بگشاید

از بس که همچو غنچه کنی دل نمودگی چون نرگسم ز شرم سرافکنده کرده‌ای

خود عادت بلبلست فریاد ارنی بر غنچه ز دل نمودگی باقی نیست

و پیش ازین خری را دلالت کرده ام و امروز در عرصه فراغ و نهمت می‌خرامد و در ریاض امن و مسرت می‌گرازد. چون خر این فصل بشنود خام طمعی او را برانگیخت تا نان روباه پخته شد و از آتش گرسنگی فرج یافت. گفت: از اشارت تو گذر نیست، چه می‌دانم که برای دوستی و شفقت این دل نمودگی و مکرمت می‌کنی.