دست موزه

هر کرا ای دست موزه‌اش از تفاخر دست داد برهمه عالم زبر دستی و جباری کند

مایه سازد به دست موزهٔ خویش پای بند نماز و روزهٔ خویش

دست موزه‌ات کلاه جاه آمد که سرت برتر از کلاه آمد

شد ز ننگ نماز و روزهٔ تو کفش پای تو دست موزهٔ تو

دمنه گفت:متقدمان در حوادث جهان هیچ حکمت ناگفته رها نکرده‌اند که متاخران را در انشای آن رنجی باید برد، و دیر است تا گفته‌اند که «همه تدبیرها سخره تقدیر است و، هرچند خردمند پرهیز بیش کند و، در صیانت نفس مبالغت بیش نماید بدام بلا نزدیک تر باشد. » و در نصیحت پادشاه سلامت طلبیدن و صحبت اشرار را دست موزه سعادت ساختن همچنانست که بر صحیفه کوثر تعلیق کرده شود و کاه بیخته را بباد صر صر سپرده آید. و هرکه در خدمت پادشاه ناصح و یک دل باشد خطر او زیادت است برای آنکه او را دوستان و دشمنان پادشاه خصم گردند: دوستان از روی حسد و منافست در جاه و منزلت، و دشمنان از وجه اخلاص و نصیحت در مصالح ملک و دولت.

پای در خود زده چو مردم مست چیست این دست موزهٔ دل پست

از میانه عوی برآورده رشک را دست موزه ای کرده

ساخته دست موزهٔ سالوس بهر یک من جو و دو کاسه سبوس

بدست موزه تصویر، ما چو تو نشویم که پای حس بصر را چه کفش سیم و چه بند

اول از شرع دست موزه کند زو سؤال نماز و روزه کند