دریاکوه - معنی کلمه "دریاکوه"

معنی کلمه دریاکوه در فرهنگستان زبان و ادب

{seamount} [اقیانوس شناسی، زمین شناسی] کوه زیردریایی منفرد با ارتفاع بیش از هزارمتر از بستر دریا

معنی کلمه دریاکوه در دانشنامه عمومی

دریاکوه کوه هایی برخاسته از کف اقیانوسها هستند که نوکِ آنها از سطح آب بیرون نزده و تشکیل جزیره نداده اند. دریاکوه ها معمولاً به وسیله آتشفشانهای منقرض شده تشکیل می شوند و از کف دریا تا ۱۰۰۰–۴۰۰۰ متر بلندا می گیرند. قله ها اغلب صدها تا هزاران متر زیر سطح آب دریا هستند و معمولاً در درون دریاهای عمیق تشکیل می شوند.

معنی کلمه دریاکوه در دانشنامه آزاد فارسی

دریاکوه (guyot)
کوهی دریایی، با قلۀ تخت. این نوع کوه های زیردریا در سراسر دشت های مغاکی، در حوضه های اقیانوسی، بزرگ یافت می شوند و غالباً با رسوبات و مرجان های قدیمی در اعماق آب پوشیده شده اند. تصور می شود مانند مخروط های آتشفشانیِ نزدیک پشته های میان اقیانوسی یا دیگر نقاط داغ، در آب های نسبتاً کم عمق به وجود آمده اند و براثر کنش امواج، قله هاشان در سطح بخش فوقانی فرسوده شده است. پوستۀ اقیانوسی با عبور از نزدیکی پشته ها یا دیگر مکان های تولید برجستگی های میان اقیانوسی می شکند، سرد می شود، در امتداد خود به زیر آب فرو می رود، و کوه های دریاییِ روی آن نیز به عمق می روند.

معنی کلمه دریاکوه در ویکی واژه

کوه زیردریایی منفرد با ارتفاع بیش از هزارمتر از بستر دریا.