درویزه

بود فردوس برین از مقدم جانانه ام خضر میاید پی درویزه در کاشانه ام

ز درهای کریمان ناامید از بس که برگشتم به دستم کاسه درویزه گر جام توکل شد

مخزن‌الاسلام آخوند درویزه‌بن گدابن سعدی متوفی ۱۰۴۸ ه‍. ق. / ۱۶۳۸ م؛ که در پشاور مدفون است و کتابش حاوی مسائل دینی و تبلیغات مخالف پیرروشان است.

ندارد خانه درویزه گر زنجیر دربندی گره چون غنچه بر پیشانی سایل نمی باشد

ای شوق به ما عربده بسیار میاموز ابرام به درویزه دیدار میاموز

لطف یک روزه تلافی نکند عمری را که به درویزه اقبال جفا گشت تلف

تو خیره دیدنی من نگر که هر باری غبار خنگ من درویزه از صبا کرده