دروئید

دروئیدها که طبقه تحصیل‌کرده و پیشه‌ور در میان اقوام سلت‌ها (قدیم‌ترین محل اسکان امروزه از اتریش به دست آمده‌است) بودند و اساساً غیر رومی تلقی می‌شدند: نسخه ای از آگوستوس شهروندان رومی را از انجام مناسک «درودیکال» منع می‌کرد. پلینیوس گزارش می‌دهد که تحت حاکمیت دومین امپراتور روم، تیبریوس (۴۲ پیش از میلاد – ۳۷ پس از میلاد)، دروئیدها با حکم مجلس سنای روم سرکوب شدند. و امپراتور کلودیوس در سال ۵۴ بعد از میلاد مناسک آنها را به‌طور کامل ممنوع کردند. ادعا شده بود که دروئیدها قربانی‌کردن انسان را انجام می‌دادند، عملی که برای رومیان منفور بود.

اصطلاح «دین زمین» شامل هر دینی می‌شود که زمین، طبیعت یا خدایان یا الهه‌های باروری را می‌پرستد. مجموعه‌ای از گروه‌ها و عقایدی وجود دارند که در زیر گروه دین زمین قرار می‌گیرند، مانند پاگانیسم که دینی چندخدایی و مبتنی بر طبیعت است. جاندارانگاری که این جهان بینی است که همه موجودات زنده (گیاهان، حیوانات و انسانها) دارای روح هستند. ویکا، که مفهوم الهه مادر زمین و همچنین اعمال جادوی آیینی را دارد و دروئید که الوهیت را مساوی با عالم طبیعت می‌داند.

در روم رسماً، قربانی‌کردن انسان به هر عنوانی نفرت‌انگیز خوانده می‌شد. این عمل نشانه‌ای از بربر بودن بود که به دشمنان سنتی روم مانند کارتاژ‌ها (تونس کنونی) و گال‌ها نسبت داده می‌شد. روم در چندین نوبت آن را با مجازات شدید ممنوع کرد. قانونی که در سال ۸۱ قبل از میلاد به تصویب رسید قربانی کردن انسان را به عنوان قتلی که برای اهداف جادویی انجام می‌شود، توصیف کرد. مورخ پلینیوس (۲۳–۷۹ میلادی) پایان دادن به قربانی کردن انسان توسط طبقهٔ دروئید‌ها را نتیجه مثبت فتح گال و بریتانیا می‌دانست. علیرغم ممنوعیتی که در سرتاسر امپراتوری تحت حکومت امپراتور هادریان (ح ۱۱۷ تا ۱۳۸ میلادی) وجود داشت، این احتمال هست که قربانی کردن انسان به‌طور مخفیانه در آفریقا (استان روم) یا جاهای دیگر ادامه یافته باشد.

هیدرانت‌های دیگری هم وجود دارند که صرفاً وظیفهٔ دفاع از کلنی بر عهدهٔ آنهاست. در نهایت کل مجموعه و بدنهٔ اصلی گروه از بافت نرمی تشکیل شده‌است که خود، مجموعه‌ای از هیدروئیده یا جانوران مرجانی است و توسط پوشش سختی که غالب مرجان‌ها را احاطه کرده‌است محافظت می‌شود.