داربو

زدوشت دوش برخورداربودم دلم امشب هوای دوش دارد

خبر دارند از دیداربودت همی یابند کلّی مر نمودت

از اماجد فضلا و از اکابر علمای عالی مقداربود. عمادالدین زنگی دیوان انشاء و سر رشتهٔ خود را به وی تفویض فرمود. آخر به ترک خدمت دیوان و قربت سلطان مذکور گفته و طریقهٔ فقرو فنا پذیرفته. در زاویهٔ عزلت منزوی وناهج اخروی شد. خوارزمشاه و ملک مازندران به وی اظهار اخلاص می‌نمودند. تیمّناً این رباعی از او نوشته شد:

با غم دلداربودن لذت دیدار دارد

چنان که جنبش نبض قلم ز گفتارست حیات من به سخنهای آبداربود

هم از مرز خرگاه سالار بود سپه را ز دشمن نگهداربود