خیمه زدن

در بیان تجلی دوم و اظهار شأن و مراتب بر ما سوی و عرض امانت عشق وشدت طلب به اندازه‌ی استعداد در هر یک و خیمه زدن تمامیت آن در ملک وجود انسانی به مصداق آیۀ انا عرضنا الامانة علی السموات و الارض و الجبال فابین ان یحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان انه کان ظلوماً جهولا.

و در جمله قدم بر آتش نهادن بر طبع آسان‌تر از آن که بر موافقت علم رفتن، و بر صراط هزار بار گذشتن بر دل جاهل آسان‌تر از آن آید که یک مسأله از علم آموختن، و اندر دوزخ خیمه زدن نزدیک فاسق دوست‌تر که یک مسأله از علم کاربستن. پس بر تو بادا علم آموختن و اندر آن کمال طلبیدن و کمال علم بنده، جهل بود به علم خداوند -عَزَّ اسمُه-. باید که چندان بدانی که بدانی که ندانی. و این آن معنی بوَد که بنده جز علم بندگی نتواند دانست و بندگی حجاب اعظم است از خداوندی؛ تا یکی اندر این معنی گوید:

سرا پرده شاه بیرون زدند سواران محصوص خیمه زدند

چو نزد کنام ددان آمدند شب آمد در آن دشت خیمه زدند

عاشقان اندر عدم خیمه زدند چون عدم یک‌رنگ و نفس واحدند

حقوق دسترسی اکثراً برای سفر پیاده است. حقوق ماهی‌گیری، شکار یا گرفتن هر محصول دیگر معمولاً توسط سایر عرف‌ها یا قوانین محدود می‌شود. آتش‌افروزی اکثراً ممنوع است (اگرچه در سویدن و ناروی با پیش‌گیری‌های ایمنی مناسب آتش‌افروزی جواز دارد). ایجاد سر و صدا ممنوع است. در بعضی کشورها، خیمه زدن در جنگل برای یک شب جواز دارد اما استفاده از خانه‌های سیار ممنوع است. دسترسی، به زمین‌های اعمار شده یا توسعه یافته (مانند خانه‌ها، باغ‌ها) تعمیم نمی‌یابد و لزوماً انتفاع تجاری از زمین را شامل نمی‌شود. به عنوان مثال، چیدن توت توسط کارگران، تنها زمانی قانونی است که اجازه مالک گرفته شود.

چو موج بگذر از این بحر و چین بر ابرو زن در آب خیمه زدن چون حباب یعنی چه

کنون به خیمه زدن دانه‌ای پراکندی که مرغ ذکر تو تا جاودان از آن چیند

و فاضلتر آنست که در دهه آخر ماه رمضان معتکف نشیند، که مصطفی ع چنین کردی. و هرگز اعتکاف درین دهه دست بنداشتی. و درست است که یک سال سی روز معتکف نشست، و سال دیگر بیست روز، آن سال که سی روز نشست، سبب آن بود که ده روز پیشین معتکف نشست طلب شب قدر را، جبرئیل آمد و گفت آنچه می‌جویی در پیش است، پس ده روز میانین نشست، جبرئیل گفت دیگر باره آنچه میجویی در پیش است. پس ده روز پسین معتکف نشست تمامی سی روز. اما آن سال که بیست روز معتکف نشست، چنان بود که پیشین سال بغزا بود با یاران و اعتکاف از وی فائت شد. دیگر سال ده روز سال گذشته را قضا کرد، و ده روز آن سال را که در آن بود، و یک سال چنان افتاد که اعتکاف وی در ماه رمضان فائت شد، و در شوال معتکف نشست، و سبب آن بود که بمسجد آمد و خیمه زد اعتکاف را، زنی از زنان وی دستوری خواست باعتکاف، او را دستوری داد پس دیگر زنان آمدند و بمسجد خیمه زدند، عایشه و حفصه و دیگران، مصطفی نگاه کرد خیمها دید زده، خشم گرفت گفت باین می پارسایی خواهید؟ من امسال معتکف نمی‌نشینم، و بیرون آمد از اعتکاف خویش، پس در ماه شوال آن ده روز قضا کرد.

به نزدیکی ما فرود آمدند به کوه و در و دشت خیمه زدند