خودخواهانه

حالت ابتدایی شهوت تا زمانی که شکلی هوس‌انگیز داشته باشد، خودخواهانه است و در این حالت انسان به عنوان یک ابزار به موضوع هوس نگاه می‌کند، اما به محض اینکه شکل عشق پیدا کند، موضوع مورد نظر آنقدر اصیل می‌شود که عزیزتر و گرانبهاتر از زندگی انسان می‌شود. تا آنجا که شخص می‌خواهد جان خود را فدا کند.

جوامع و گروه‌ها ممکن است در میزان اتکا به رفتار «متوجه به خود» (فردگرایانه، و شاید خودخواهانه) به جای «متوجه به دیگری» (معطوف به گروه، و با ذهنیت گروهی یا جامعه‌ای) متفاوت باشند. روث بندیکت بین جوامع «گناه» (مثل اروپای قرون وسطی) و جوامع «شرم» (مانند ژاپن، «شرمسار کردن نیاکان خود») با یک «استاندارد مرجع خارجی» تمایز قائل می‌شود، که در آن مردم به همتایان خود می‌نگرند تا بازخورد بگیرند که چه عملی «مقبول» هست یا نه (به عنوان فکر گروهی هم شناخته می‌شود).

در اوایل قرن بیستم، کتابهای درسی کانادا ایالات متحده را به شیوه ای منفی نشان دادند. ایالات متحده امپراتوری بریتانیا را رها کرده بود، و در نتیجه، آمریکا ظاهراً بی نظم، حریص و خودخواهانه فردگرا بود. در دهه ۱۹۳۰، نگرانی کمتری نسبت به ایالات متحده وجود داشت و توجه بیشتری به جامعه مسالمت آمیز کانادا شد، و تلاش‌های آن به نیابت از تمدن در جنگ جهانی اول. همکاری نزدیک در جنگ جهانی دوم منجر به تصویری بسیار مطلوب تر شد. در دوران ۱۹۴۵–۱۹۶۵، مرز دوستانه و صلح آمیز تأکید شد. کتابهای درسی بر نقش ایالات متحده به عنوان یک قدرت بین‌المللی و قهرمان آزادی با کانادا به عنوان شریک اثرگذار آن تأکید کردند.