خوداتکا

آگ‌اُ آاُ ۱۹۲ یک هواپیمای تک‌باله پایین بال خوداتکای تمام فلزی بود. اتاقک سربسته سرنشینان که خدمه در آن کنار یکدیگر می‌نشستند بر روی شاسی یکپارچه پیاده شده بود. امکان هدایت هواگرد توسط هر دو خدمه وجود داشت که می‌توانست آن را به هواپیمای آموزشی تبدیل کند. کابین تحت فشار جداگانه ای نیز با ۵ صندلی برای مسافران وجود داشت. در ساخت این هواپیما جهت کاهش وزن و افزایش سرعت از آلیاژهای سبک استفاده گردید. نیرومحرکه آاُ ۱۹۲ توسط دو موتور آرگوس آاس ۱۰ هر یک با توان ۲۴۰ اسب بخار تأمین می‌شد. ارابه‌های فرود نمونه اولیه این هواگرد چرخ دم، جمع شونده به سمت بیرون دورن بال‌ها بود.

واحد پایانهٔ دوردست یا آرتی‌یو[و ۱] یک واحد داده‌برداری[و ۲] و کنترل خوداتکا[و ۳] است که عموماً بر پایهٔ ریزپرداز ساخته می‌شود و به کنترل و نظارت تجهیزات راه دور می‌پردازد. هدف اصلی این واحد این است که داده‌ها را از تجهیزاتِ پردازشِ واحدِ دوردست دریافت کند و سپس آن‌ها را به ایستگاه مرکزی انتقال دهد. این واحد عموماً این امکان را دارد که برنامه‌های پیکربندی و کنترل خود را از راه ایستگاه مرکزی دریافت کند.