خلق بالا

کاین صورت نطق و خط دستت کز جمله دست خلق بالاست

و قیل ابهم ما اوحی تعظیما لشأن ذلک و تعبّدا للخلق بالایمان بکونه علی الجملة. و قیل اوحی جبرئیل الی رسول اللَّه (ص) ما اوحی الیه ربه.

و غدا طوع یدیه الناس طارا کالعبید قد ملکت الخلق بالاحسان من بیض و سود

گفتا: دنیا آنچه مانده در جنب آنچه گذشته بمثل چون جامه‌ای است که درزیی استاد آن را بدرد، تا آن گه که یک رشته بماند و از وی جز آن یک رشته نماند، چه خطر دارد بریدن آن یک رشته در جنب آنچه بریده شده است. انگار که آن یک رشته بریده شد و انگار که مدّت دنیا بآخر کشیده شد عالمیان همه مسافران‌اند، روی بسفر قیامت آورده، و دنیا بر مثال رباطی است بر سر بادیه قیامت نهاده، عمرهای خلق بالا و پهنای آن سفرست. سالها چون منازل است، ماهها چون مراحل است، شب و روز بر مثال فرسنگ است، نفسها همچون گامها سفر دور و درازست، و عقبه تند و دشوارست، و مسافر غافل و کاهل و بیگارست.