خصیه

بر سرش زد سیلی و گفت ای مهین خصیهٔ مرد نمازی باشد این‌‌؟!

شوی را برداشت دامن بی‌خطر دید آلودهٔ منی خصیه و ذکر

آنچنان که در نماز با فروغ از گواهی خصیه شد زرقش دروغ

موی نه، ابریشم خام است این دانه بود خصیه و دام است این!

آنجا که چرخ دون کند امداد ناکسان حیز از فشار خصیه برآرد دمار مرد

طریق دیگر آنکه، جمعى از مردم مسلمان داراى صداقت و حسن نیت میباشند و بر حسب ظاهر گوش بکلمات نصایح‌آمیز ایشان داده که نماز خوب و روزه و شب بیدارى خوب است و ذکر توحید الهى سبب زیادتى ایمان و ایقان است و خود جماعت صوفیه ظاهرا در این مسلک و ترتیب خود را ثابت و عامل مینمایند و تابعین و مریدان بیچاره از کنه مقصد و اغراض باطنیه‌ى آنها که جلب قلوب و منابع شخصیه میباشد بى‌اطلاع و اصلا بیخبر، لهذا در دام اعتقاد و اخلاص بایشان افتاده و یوما فیوما بر ارادت میافزایند و انس میگیرند و مرتبه مرتبه ایشان را فریب میدهند تا آنکه تماما بدام میافتند چنانکه صیادان کبوتر میگیرند.

آلت او خصیه‌ای خواهد تصور کرد و بس در دماغ حیز اگر افتاده باشد بوی مرد