خازه. [ زَ / زِ ] ( ص ، اِ ) گِل سرشته و خمیر کرده را گویند. ( آنندراج ). سرشته و خمیر کرده گویند عموماً و گلابه و گلی که بر دیوارها مالند خصوصاً. ( برهان قاطع ) ( فرهنگ سروری ) ( غیاث اللغة ). گل سرشته به جهت دیوار و غیره و هر چیز سرشته و خمیر کرده. ( فرهنگ جهانگیری ) ( فرهنگ شعوری ج 1 ورق 378 ). طین لازب. چسبنده. لزج. خَضار. ( مهذب الاسماء ). گل سرشته که بتازیش حسیر ( ظ: خمیر ) خوانند. ( شرفنامه منیری ). گل پاکیزه خوشبوی. برچفسان سبز. غضاره. غضار : لعل کرده رخ مزعفر خویش بمئی همچو آب خازه من.سوزنی.گلش از آب رحمت خازه گردان دلش از باد قربت تازه گردان.( از فرهنگ رشیدی ).یا رب اگر چه پیش از این بود مرا دل و جگر خسته لعبت چگل بسته دلبر یمک دست فشانده ام بر این ، پای گشاده ام از آن جسته ز هر دو دامگه چون گل خازه از پفک .خواجه امید ( از آنندراج ).
معنی کلمه خازه در فرهنگ معین
(زِ ) (اِ. ) ۱ - سرشته ، خمیر کرده . ۲ - گِلی که مخصوص مالیدن به دیوار بود.
معنی کلمه خازه در فرهنگ عمید
۱. سرشته، خمیرکرده. ۲. [قدیمی] گِلی که به دیوار می مالند.
معنی کلمه خازه در فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - سرشته خمیر کرده . ۲ - گلی که بدیوار مالند .
معنی کلمه خازه در ویکی واژه
سرشته، خمیر کرده. گِلی که مخصوص مالیدن به دیوار بود.
جملاتی از کاربرد کلمه خازه
سرزمین آبخازها در جنگی که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوری در سال‌های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ میلادی رخ داد از گرجستان جدا شد، و در سال ۱۹۹۹ رسماً اعلام خودمختاری کرد. اقدامی که منطقه آبخاز را با تحریم‌های بین‌المللی مواجه کرد. مقامات آبخازی سرانجام در سال ۲۰۰۸ میلادی با استفاده از فضای به وجود آمده پس از تهاجم ارتش گرجستان به اوستیای جنوبی و مداخله روسیه در حمایت از استقلال اوستیای جنوبی، اعلام استقلال کردند. پس از این رویداد، روسیه از استقلال آبخازستان حمایت کرد و با گسترش روابط پایدار خود با آبخاز به اصلی‌ترین شریک و متحد آبخاز تبدیل شد. به همین علت، اقتصاد منطقه آبخاز کاملاً متکی به روسیه است.
سرزمین آبخازها در جنگی که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ میلادی رخ داد از گرجستان جدا شد، و در سال ۱۹۹۹ رسماً اعلام خودمختاری کرد. این حرکت، آبخازستان را با تحریم‌های بین‌المللی مواجه کرد. نیروهای نظامی روسیه و گرجستان در سال ۲۰۰۸ بر سر دو منطقه جدایی‌طلب آبخازستان و اوستیای جنوبی درگیری نظامی داشتند و تنش‌ها میان دو کشور همچنان بالا است.
پس از برقراری حکومت شوروی در آبخازیا، کوشش‌های زیادی در بهبود بیشتر زبان ادبی، خط ملی و نیز معرفی و به کارگیری آن در فضاهای مختلف زندگی فرهنگی و اقتصادی مردم به عمل آمد. در سال ۱۹۲۸م در کنفرانس آبخاز-آدیگه تصمیم گرفته شد که خط لاتینی به کار برده شود. در نتیجه، خط لاتین برای مدت ۱۰ سال به کار برده می‌شد. از سال ۱۹۳۸م تا ۱۹۵۴م، آبخازها برای نوشتن از خط گرجی استفاده می‌کردند و سپس مجدداً الفبای سیریلیک جایگزین آن شد. در دورهٔ حکومت شوروی، زبان ملی آبخاز توسعه بسیار یافته و به حد کمال رسید.
آباص یکم شروع به باسازی شهرها و روستاها کرد، از جمله به عمران شهر قارص پرداخت، در آنجا کلیساهای متعدد ساخت و آن را پایتخت دوم کشور قرار داد. دوران سلطنت او دوران صلح و آرامش بود، و تنها عملیات نظامی که این پادشاه مجبور به انجام آن گردید لشکرکشیهایی بود که برای جنگ با پادشاه آبخازها کرد. آنان را شکست داد و آبخازی‌ها مجبور به عقب‌نشینی تا رودخانه کورا شدند.
بیشتر آبخازها در جمهوری آبخاز زندگی می‌کنند که ۵۰.۷ درصد کل جمعیت جمهوری آبخاز را تشکیل می‌دهند. تعدادی از آبخازها در کشورهای خاورمیانه و عمدتاً ترکیه زندگی می‌کنند.
آبازین‌ها (روسی: Абазины) یک گروه قومی از شمال غربی قفقاز هستند و نزدیک‌ترین گروه به آبخازها و چرکس ها هستند. آن‌ها در ترکیه، مصر و در مناطق قره‌چای و چرکس، سرزمین استاوروپول و قفقاز شمالی روسیه زندگی می‌کنند.
در سال ۸۷۵ میلادی سرداران خلیفه بغداد به قفقاز تاختند و بنیان کشورهای کرجیها، الانها و آبخازها را برانداختند؛ و سرزمین خزرها را هم ویران کردند. اما الانها کشور و دولت خود را بازسازی کردند. در متون بیزانسی، فارسی و عربی سده‌های میانه از ایشان نام برده شده‌است. مسعودی نوشته‌است: «پادشاهی الانها از داغستان تا ابخازستان امتداد دارد و شاه الانها سی هزار سوار جنگی در خدمت دارد و روستاها بسیار نزدیک هم می‌باشند».
در میانه‌های سده نهم هجری دولت عثمانی به آبخاز لشکر کشید و اراضی ساحلی آبخاز به ویژه سوخوم به پایگاه نظامی دولت عثمانی تبدیل شد. با ورود سپاهیان عثمانی، دین اسلام در میان آبخازها گسترش یافت، ولی مسیحیت نیز همچنان به حیات خود ادامه داد. آبخازها در سده دوازدهم هجری علیه دولت عثمانی دست به شورش زدند و لشکریان ترک را از دژ سوخوم بیرون راندند.