حسابگاه

اهل فریقین در تو خیره بمانند گر بروی در حسابگاه قیامت

قیامت از چه ترا گفته اند در قد و قامت که نیست فتنه همی در حسابگاه قیامت

و امام اعظم، ابوحنیفه -رَضِيَ اللّه عنه- گوید که: چون نوفل بن حیان -رَضِيَ اللّه عنه- را وفات آمد، من به خواب دیدم که قیامتستی و جملهٔ خلق اندر حسابگاه اندی. پیغمبر را دیدم -علیه السّلام- متشمّر اِستاده بر حوض خود، و بر راست و چپ وی مشایخ دیدم ایستاده. پیری را دیدم نیکوروی و بر سر موی سفید گذاشته و خد بر خدّ پیغمبر نهاده، و اندر برابر وی نوفل را دیدم ایستاده. چون مرا بدید به سوی من آمد و سلام گفت. وی را گفتم: «مرا آب ده.» گفت: «تا از پیغمبر -علیه السّلام- دستوری خواهم.» پیغمبر -علیه السّلام- به انگشت اشارت کرد تا مرا آب داد. من از آن آب بخوردم و مر اصحاب خود را بدادم که از آن جام هیچ کم نگشته بود. گفتم: «یا نوفل، بر راست پیغمبر، آن پیر کیست؟» گفت: «ابراهیم، خلیل الرّحمان و دیگر، ابوبکر الصّدّیق.» همچنین می‌پرسیدم و بر انگشت می‌گرفت تا از هفده کس بپرسیدم، -رضوان اللّه علیهم اجمعین-. چون بیدار شدم، هفده عدد بر انگشت گرفته داشتم.

ز شرم کثرت عصیان من برعشه فتد حسابگاه قیامت چو ارض نیشابور

عجب نباشد اگر در حسابگاه نشور حساب خلق سپارد به کلک او یزدان

بود برات عطایت بدست هر فردی چو نامه های عمل در حسابگاه قیام

از این خرابه به آن خانه نیست جز قدمی توقف ار نکنی در حسابگاهی چند

ندانم از چه زبان می دهد جواب خدا را چو حاضرش کند اندر حسابگاه قیامت