معنی کلمه حدج در لغت نامه دهخدا
حدج. [ ح َ دَ ] ( ع اِ ) نام ثمر حنظل است پیش از آنکه رنگ آن زرد شود. حنظل تمام نارسیده که هنوز زرد نشده باشد. حنظل و خربزه مادام که تازه باشند. حنظل که سخت شده باشد. ( منتهی الارب ). حنظل. ( داود ضریر انطاکی ). || سفجه. سفچه. کالک. کنبزه. خرچه. || بطیخ تر. ( منتهی الارب ). || خار قتب تر که نباتی است. و بضم نیز آمده است. ( منتهی الارب ). || بادنجان. باتنگان. ( مهذب الاسماء ).
حدج. [ ح ِ ] ( ع اِ ) بار. || مرکبی زنان را مانند محفة. ( منتهی الارب ). کژابه. کجاوه. محفه زنان. هودج. کجاوه پوشیده. ج ، اَحداج ، حُدوج. ( منتهی الارب ). ج ، حدائج. ( مهذب الاسماء ).
حدج. [ ح ُ دُ ] ( ع اِ ) ج ِ حداجة.