حاشیه نشین

ذوالریاستین، ثمامه را پرسید: با بسیاری صاحبان حاجت و حاشیه نشینان چکنم از زیادتی ایشان تنگدلم. ثمامه پاسخ داد: منصب خویش رها کن، قول می دهم که کسی بسراغت نیاید. گفت: راست گفتی. و به برآوردن حاجات ایشان پرداخت.

بالجمله همان اولی که به عجز تمسک جسته و لب خامه عریضه نگار را از شهد این دعوی بزرگ که عقل دقیقش در تحقیق چون خر در وحل است و مگس در عسل فرو شست، شیوه صورت پرستان را اقتدا کنم و به سیاقی که معهود ارادتمندان است زبان کلک بیان را به قصه دوری صوری و مهجوری ضروری آشنا. بلی چنانچه رای عاطفت پیرا تفقد حال این عقیدت...اقتضا کند معلوم بود حال کسی کز تو جدا ماند دور دور از محفل حضور حسرت حربای محروم از آفتاب است و حالت سراپا ملالت ماهی مهجور از آب، تمیز شب از روز نتوانم، بلکه روز و شبی ندانم، تا دست بی مهر روزگارم از عقد حاشیه نشینان بزم سامی خارج افکنده پریشان تر از زاهدان سبحه گسسته ام و از عهدی که ساقی دور سپهرم باده درد انگیز دردآمیز حرمان از ساغر گماری دور وصال در مذاق ریخته تلخکام تر از شاهدان مینا شکسته، فرد:

آماندا گورمن (متولد ۷ مارس ۱۹۹۸) شاعر و فعال آمریکایی اهل لس آنجلس، کالیفرنیا است. کارهای گورمن بر موضوعات سرکوب، فمینیسم، نژاد و حاشیه نشینی و همچنین پراکندگی آفریقایی‌ها متمرکز است. گورمن اولین شخصی است که به عنوان برنده ملی شاعر جوانان شناخته می‌شود. وی کتاب شعری با عنوان یکی برای غذایی که کافی نیست در سال ۲۰۱۵ منتشر کرد. در سال ۲۰۲۱ وی شعر «تپه‌ای که از آن بالا می‌رویم» را در مراسم تحلیف جو بایدن قرائت کرد.