جلیت

در شبستان فنا شمع تجلیت کجاست؟ تو هم ای بی سر و پا، موسی جان را طوری

یا حب حنا نیک تجلیت بوصل الروح فدا روحک بالروح تجود

با روی تو روی کفر و ایمان بنماند با نور تجلیت دل و جان بنماند

باروی تو روی کفر و ایمان بنماند با نور تجلیت دل و جان بنماند

دل من مست بقا کن ز تجلیت فنا کن چو دلم می نشکیبد چو کلیمی بکلامت

زتجلیت ملک مات و زجلوه آدمی مست زپری ربوده ای هوش بعشوه نهانی

هر دیده نیست قابل برق تجلیت تیغ‌آزماست پیکر عریان آفتاب

من «نجم» و تو خورشیدی من فانی و تو باقی وز نور و تجلیت زیر و زبر اندازم

وقد کنتم و مامعکم من الا کوان ماکانا تجلیتم لکم فیکم فصرتم فیه اعیانا