جلبکی

پیکر گلسنگ‌ها از چند لایه تشکیل شده‌است: یک لایه نازک سخت فوقانی از ریسه‌های قارچ، لایه جلبکی که بیشتر از یاخته‌های جلبک یا سیانوباکتر ساخته می‌شود و پایین‌ترین و ضخیم‌ترین لایه، از ریسه‌های قارچی که به‌طور سستی مجتمع شده‌اند ساخته شده‌است. این لایه ممکن است نیم میلی‌متر ضخامت داشته باشد و در انباشتن آب و حفظ رطوبت نقشی اساسی ایفا کند.

تغذیه آسان است، بریستلنوزها روی ویفرهای جلبکی/جلبکی و سایر موجودات در حال رشد سطحی و همچنین خوردن ویفر یا قرص جلبکی، غذای پولکی، کدو، اسفناج، خیار، کدو سبز، لوبیا سبز و حتی هویج خرد شده می‌چرند. آنها همچنین شناخته شده‌اند که کرم‌های خونی منجمد را به عنوان بخشی از رژیم خوراکی خود می‌پذیرند. نمونه‌های آکواریوم ممکن است به دلیل کمبود جلبک یا سایر مواد گیاهی گرسنه بمانند. ویفر جلبکی یا سایر غذاهای کم پروتئین توصیه می‌شود. نگهبانان باید مراقب باشند که شکم ظاهری فرورفته به خود بگیرد که نشان دهنده تغذیه ناکافی است.

گلسنگ‌ها نقش مهمی را در فرایندهای اکولوژیکی مانند تشکیل خاک و چرخه مواد غذایی ایفا می‌کنند و به‌عنوان نشانگرهای زیستی در شناسایی سمی بودن محیط عمل می‌کنند. بااین‌حال، سازوکار و پیامدهای ژنتیکی این کلنی‌های قارچی- جلبکی هنوز به‌درستی درک نشده‌است.