جان بوز

به دل گفتم این راز پوشیده چهر ببیند مگر جان بوزرجمهر

کنون از من همی جان بوز خواهی به دی مه در، همی نوروز خواهی

دیر است که «تا» دل قوامی از زلف تو ساختست جان بوز

به سرمای جنین سخت جهان سوز نشاید جز کنار دوست جان بوز

شب تاریک بر من روز گردان کنار تو مرا جان بوز گردان

به مشتی کاه او را میهمان کن به جان بوزی دلم را شادمان کن

و گر گشتی لبم بر لبش پیروز مرا کردی کنار خویش جان بوز