جا خوردن

از آج‌زنی برای مونتاژ کردن وسایلی که با دقت پایین ساخته می‌شوند نیز استفاده می‌شود. مانند مونتاژ کردن یک پین فلزی در قالب پلاستیکی که در این حالت، نوک تیز آج پین به دیواره قالب پلاستیکی که به خوبی با پین فلزی در حالت عادی محکم نمی‌شود گیر کرده و باعث جا خوردن آن می‌شود.

کجا خوردند افسوس و دریغی کجا آغشته در خون دیده تیغی؟

به این اندام خشک و مشک لاغر کجا خوردن توانی چوب بر سر

بود از نعمت آنچه پوشیدند و انچه دادند و آن کجا خوردند

اما تاویل این قول که همی گوید که چو همه را به دوزخ آورده باشیم، آن گاه مر پرهیزگاران را برهانیم و ستمکاران را اندر دوزخ دست باز داریم، آن است که گوییم: این عالم به کلیت خویش با جملگی خلق اندر میان آتش است – اعنی آتش اثیر – و افلاک همه طعام ها و شراب های عالم با آتش آمیخته است. نبینی که اگر قوت آتش از آب بیرون شود، آب همی سنگ گردد به یخ بستن؟ پس پیداست که خلق (همی) آتش خورند اندر طعام ها و شراب ها.و حال دوزخیان هم این است، با آنکه دوزخ حقیقی – نه تاویلی – ثابت است بدان عالم. آن گاه گوییم: همه (مردم) اندر این عالم اند و همه به آغاز کار خویش مر عالم علوی را هم چنین فراخ و دراز (و) بر چیزها تصور کنند – از درختان و میوه ها و جز آن – و گویند: آنجا خوردنی ها و مباشرت ها و جز آن است، پس مر آن عالم را همی تصور کنند که نیز اندر میان آتش است و آنجا طعام ها و شراب هاست با آتش آمیخته. و هر که چنین تصور کند، به حقیقت نرسیده باشد وز دوزخ نرسته باشد. و هر که آن عالم را به حق تصور کند و بداند که (آن) نفس مجرد است که بازگشت نفوس بدان است از این عالم و تصور کردن مر دیگر عالمی را هم چنین، رسته باشد و آن پرهیزگاران باشند. و ستمکاران که از فرمان علما روی بگردانیدند اندر تصور کردن مر آن عالم را، هم چنین در این عالم بمانند و به تصور عالم علوی نرسند و چنان باشد که اندر این عالم مانده باشند. و چو گمان برند که آن عالم هم چنین اندر میان آتش است، اندر میان میان دوزخ باشند و دوزخ را گزیده باشند و آن را همی جویند. و این تاویلی روشن است مر این آیت را.