تیامین

کمبود ریبوفلاوین هم‌چنین می‌تواند در افرادی که دچار نقص در فعالیت‌های کبدی هستند ایجاد شود، چرا که مانع از استفادهٔ مناسب از ویتامین‌ها می‌شود. به همین دلیل اختلال در جذب ریبوفلاوین و سایر ویتامین‌ها چون تیامین در افراد دچار به الکلیسم نیز شایع است.

سطوح پایین پتاسیم اگر جایگزین نشود می‌تواند باعث عوارض پزشکی (به خصوص قلب و عروق) شود. با این حال درمواردی که منیزیم کم باشد، می‌تواند دشوار باشد؛ بنابراین، منیزیم و پتاسیم به‌طور هم‌زمان نیاز به جایگزینی دارند. همان‌طور که قبلاً اشاره شد، جایگزینی تیامین نیز اغلب مورد نیاز است.

علاوه بر جایگزین کردن تیامین، از کلونیدین و پروپرانولول می‌توان استفاده کرد که البته استفاده محدودی دارد. غالباً این سندرم همراه با دمانس مرتبط با الکل است. ۵۵٪ بیماران بهبودی کامل پیدا می‌کنند و ۵۰٪ آنان با مصرف روزانه درازمدت ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌گرم تیامین بهبودی نسبی پیدا می‌کنند.

آب پرتقال سرشار از ویتامین ث (اسید اسکوربیک)، پتاسیم، تیامین، فسفر جی، ویتامین ب۹ (اسید فولیک) و ویتامین ب۶ می‌باشد. ویتامین ث در جذب آهن به بدن کمک می‌کند.

افرادی که الکل را برای طولانی مدت، و بیش از حد استفاده می‌کنند، به صورت ثانویه دچار کمبود ویتامین ب ۱، همان تیامین، می‌شوند. ویتامین ب ۱، کوآنزیم برای آنزیم پیروات دهیدروژناز است. این کمبود در طولانی مدت باعث آتروفی جسم پستانی در مغز می‌شود؛ که بیشتر یافته‌ها ی بیماری با این آتروفی توجیه می‌شود.