تکواژ

همچنین قوانین خاصی برای هم‌نشینی واج‌های فارسی هست. در فارسی، واج‌های همانندو با واجگاه (مخرج تلفظ) نزدیک به هم، نمی‌تواند در کنار هم‌آید؛ مثلاً در زبان فارسی هیچ‌گاه در یک هجا و شاید تکواژه، واجِ /چ/ پیش از /ر/، و /ب/ پیش و پس از /پ/ و /د/ پیش از /ز/ نمی‌آید. در واژه‌های مرکب نیز معمولاً ادغامی تلفظ می‌شود. واج‌های فارسی قوانین سختی دارد که البته به راحت شدن زبان می‌انجامد.

آوانگار، یک نویسه است که نشانگر یک آوا (صدای گفتار) بوده یا ترکیبی از چند آوا است (به مانند حروف الفبای لاتین). آوانگار با واژه‌نگار که نشانگر یک واژه یا تکواژ است، ناهمسان می‌باشد.