توسه

پایه حسن توسهل است گر از ماه گذشت بیش از ین فیض گمان با نظر خود داریم

کاخی از چوب‌های سرو، سدر لبنانی، ناژو، ارس (پیرو، اربس، به درختان و بته‌های همیشه سبز می‌گویند)، چوب شمشاد (چوب توسه)، چوب توت (درخت شاه توت)، چوب درخت پسته و درخت گز برای سکونت و زندگی شاهانه‌ام، و برای خوشایند وجود اربابانه و بزرگوارانه‌ام تا ابدالدهر، در آنجا پی افکندم. حیوانات کوه‌ها و حیوانات دریاها، از سنگ آهک و مرمر سفید، به زینت آراستم و بر دروازه‌های آن گستردم.

مهر بارای روشن توسها چرخ با اوج درگه تو زمین

کوبی من و توسه بوسه مشاطه حسن از عنبر تر نهاده بر صفحه ماه