تفأل

به خورشید رخش زان رو تفأل می‌کند جانم که عاشق فال دولت را به هر اختر نمی‌گیرد

و عن ابن عباس قال: کان رسول اللَّه یتفأل و لا یتطیر و کان یحب الاسم الحسن، و یروی انّه قال: « (ص) لا طیرة و خیرها الفال». قالوا: و ما الفال، قال: «الکلمة الصالحة یسمعها احدکم».

بود به مصحف رویت تفألم همه، زانرو همیشه سوره یوسف مرا به فال برآید

دیگر معنی: آنچه ایشان آن را شوم می‌شمارند آن شومی ایشان نزدیک خدای بجای است، یعنی عذاب آتش و عقوبت جاودان، و قیل: شومهم جاءهم بکفرهم باللّه، وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ان الّذی اصابهم من اللَّه. یقال: تطیّر به ای تشاءم به، و اصله ان الرّجل اذا خرج فی طلب امر تفأل بالسانح من الطیر و غیره و البارح، و سمّی ذلک الطیرة.

می‌کرد دل تفأل از مصحف جمالش از زلف او به فالش جیم جنون برآمد