تشهی

شهرت اعتبار تشهیرست معتبر خر سوار را ماند

هرآنکس که تلبیس کردی چوشام چو صبحش به تشهیر بودی جزا

نی قلم در مرغدین گیرد فروغ از فن تحریر و تشهیر دروغ

کی عیان میشد چو سر کنت کنزا مخفیا گر نه ذات عسگری میداد تشهیر نقی

ندارد زندگی ننگی چو تشهیر خودآرایی بپوش از چشم مردم لکهٔ رنگین قبایی را

من از ساقی برای دفع غم توقیر می‌خواهم ز جوش قل قل مینا چو می تشهیر می‌خواهم

گر مفلسی و شهرت جاهیست ضرورت تشهیر کمی نیست ‌که بر خر ننشستی

جان عاشق از ملامت قوت گیرد باک نیست گربه جرم عشق گرد شهر تشهیرش کنند

کنی چو صبح در اطراف عالمش تشهیر شب ملبّس در عهدت ار کند کتمان