تریلوژی
معنی کلمه تریلوژی در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه تریلوژی
داستانهای علمی_تخیلی آسیموف جایزههای متعددی برد: ۵ جایزه هوگو که با انتخاب خوانندگان اعطا میشود و سه جایزه نبولا که از طرف نویسندگان علمی_تخیلی اعطا میشود. تریلوژی یا داستانهای سهگانه او که داستان یک امپراتوری کهکشانی در آینده است و از کتابهای «بنیاد» (۱۹۵۱)، «بنیاد امپراتوری» (۱۹۵۲)، و «بنیاد دوم» (۱۹۵۳) تشکیل یافتهاست جایزه هوگو سال ۱۹۶۶ را به عنوان بهترین مجموعه داستان علمی_تخیلی برای او به ارمغان آورد. او همچنین جایزه استاد بزرگ را که انجمن نویسندگان علمیتخیلی آمریکا به پاس یک عمر فعالیت موفقیتآمیز در زمینه داستاننویسی علمی-تخیلی اعطا میکرد در سال ۱۹۸۷ به دست آورد.
«کناره بنیاد» که از سوی نیویورک تایمز در فهرست بهترین کتابهای پرفروش سال ۱۹۸۲ قرار داشت، دنباله داستانهای تریلوژی بنیاد بود. منتقد ادبی نیویورک تایمز در نقد آن چنین نوشت: «آسیموف بسیار بهتر از ۳۳ سال پیش مینویسد و در عین حال آن شور و حرارت داستان را در ایامی که او و کهکشان جوانتر بودند حفظ کردهاست.» کتاب کناره بنیاد به عنوان بهترین داستان علمی - تخیلی سال ۱۹۸۳ جایزه هوگو را برد. «بنیاد و زمین» (۱۹۸۶)، «درآمدی به بنیاد» (۱۹۸۸) و «پیشبرد بنیاد» (۱۹۸۹) جزو آخرین آثار او محسوب میشوند.
سه رمان اسفار کاتبان، رود راوی و ملکان عذاب، تریلوژی هستند که خسروی در آنها به سه موضوع قداست، فرقه گرایی، خرافات پرداختهاست.[نیازمند منبع]
البته «پتش خوآرگر» در ابتدا سهگانه (تریلوژی) بود ولی در میانهٔ راه، بر اثر یک خواب، آرمان آرین بر آن شد که دو جلد دیگر نیز بر بدنهٔ آن بیفزاید که آن را به پنجگانه (پنتولوژی) افزایش داد. جلد چهارم «از ژرفای تاریکی» در سال ۱۳۹۹ منتشر شد [۳۴] و جلد پنجم و آخر به نام «حماسهٔ اندرون» نیز در سال ۱۴۰۰ انتشار یافت.
یک نسخه بروز رسانی شده از این بازی نیز با عنوان مورتال کامبت: تریلوژی در سال ۱۹۹۶ به بازار عرضه شد.
در ۱۹۸۶ رمان دفتر بزرگ او با موفقیت زیادی روبه رو شد و جایزه ادبی کتاب اروپا را به ارمغان آورد. این رمان، جلد اول از یک تریلوژی است که با رمانهای مدرک و دروغ سوم ادامه یافته و به بیش از ۳۰ زبان دنیا ترجمه شد. رمان دفتر بزرگ به مانند فضای اروپای مرکزی را در زمان جنگ جهانی دوم روایت میکند. برای رمان موفق سومین دروغ نیز جایزه کتاب بینالمللی انتر را در ۱۹۹۲ دریافت کرد. وی سال ۲۰۰۱ موفق شد جایزه گوتفرید کلر کشور سوئیس را از آن خود کند. سال ۲۰۰۸ جایزه ادبی اتریش برای ادبیات اروپا به مجموعه آثار او تعلق گرفت.