ترک جوش

چون رهی را در آئین و آهنگ ستایش گری دل و دستی نیست و بازوی گشاد و بستی، اگر استاد انجمن، آفتاب شهریاران و شهریار کلاهداران گردون خورشید افسر، فریدون جمشید اختر، را بر این آغاز ساز ستایش می ساخت و به انجام می برد، ترک جوشی بی نمک از ننگ خامی می رست و زرد گیاهی همه خار و خسک انباز بسته لاله و دم ساز دسته گل می شد، شعر:

چیست دانی با نشور نینوا و شور اعدا رستخیز صد قیامت ترک جوشی نیم خامی

در محبت همعنان و در قیامت همرکاب سینه صافی سینه صافی ترک جوشن پوش ما

آن «حکیم غیب» ، آن صاحب مقام «ترک جوش» رومی از ذکرش تمام

این ترک جوش آمد ولی ترجیع سوم می‌رسد ای جان پاکی که ز تو جان می‌پذیرد هر جسد

بر افراز سنگ آن زمان کوفت نرم بمالید بر ترک جوشنش گرم

ترک جوشی کرده‌ام من نیم خام از حکیمِ غزنوی بشنو تمام