تردش

ربود و برد و بستردش بدان چنگ ز جان هوش وز دل صبر وز رخ رنگ

بر آهخت از بر سیمینش سنجاب بگستردش میان آن گل و آب

ز زندان به جای دگر بردشان زدل غم به تیمار بستردشان

تاز تو باشد اثر نبود از آنت خبر نیست در این ره بتردشمنی از عقل و هوش

فروریخت آن لانۀ پر شراب رخ و چشم بستردش از خاک و آب

گهی بگستردش همچو مشگ بر لاله گهیش توده کند چون بنفشه بر گلزار

هم از گنج بد پوشش و خوردشان ز پوشیدن و باز گستردشان