تخته زر

گفت: ای غافل! تو خدای‌را در جامه اطلس خفته بر تخته زرین می‌طلبی؟

گرفته مهد را در تخته زر بر آموده به مروارید و گوهر

فرامرز چون تخته زر بخواند سرشکش زدیده به رخ برفشاند

تختی از تخته زر آوردند تخت پوشی ز گوهر آوردند

بکار بردند از هر سویی تقرب را چو تخته سنگ بر آن خانه ، تخته تخته زر