تبدار

گوئیا مرحمتی با من بیمار نداری من تبدار حزین را به وطن از چه گذاری

با تن تبدار و ضعف حالت و قلب کباب ناله سجاد شد در یاریبابا بلند

بنگر کنون که لالهٔ تبدار عشق را دشمن کشیده در غل و زنجیر از غضب

گر من بی‌کس گنهکارم چرا اندر حریم از عطش غش عابد تبدار مضطر می‌کند

همیشه با تن تبدار و اشک و ناله و آه به راه کرببلا مانده بود چشم به راه

ملاحسن و همسرش از آنچه که لازم بود به میرزا احمد بیاموزند، فروگذار نکردند، میرزا احمد در سن ۶ سالگی (سال۱۲۸۶ ه.ش) وارد مکتبخانه شد و زیر نظر مکتبدار دلسوز، مسائل دینی را فرا گرفت و چون خود نیز دارای حافظه و استعداد کم‌نظیری بود، ملا حاج قاسم بارها به پدرش گوشزد کرده بود که به این کودک عنایت خاص داشته باشد و در قدر و منزلت، او را بزرگ بشمارد؛ و با لحنی صریح به وی گفته بود از نظر حافظه و استعداد نه تنها بر همه فرزندانت، که بر دودمانت برتری دارد و آینده اش بسیار درخشان است.