تانیث

هست از غرور صنعه تانیث صعوه را در عهد او نظر به حقارت سوی عقاب

تا هرچه در خریطه تانیث ها فتد جایز بر او چو گشت منادا ترخم است

ابن کثیر «یکن» بیاء خواند، «میتة» برفع، و ابن عامر «تکن» بتاء خواند «میتة» برفع، و باین هر دو قراءت رفع «میتة» بآن است که «کان» بمعنی وقع است باحدث، یعنی: و ان تقع میتة. تانیث با لفظ شود و تذکیر با معنی. سَیَجْزِیهِمْ وَصْفَهُمْ ای بوصفهم الکذب، لقوله «وَ تَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْکَذِبَ» و الوصف و الصفة واحد، کالوزن و الزنة. إِنَّهُ حَکِیمٌ فیما حرم و أحل، عَلِیمٌ بما حرموه علی انفسهم مما لم یأمرهم به.

این حمیرا لفظ تانیثست و جان نام تانیثش نهند این تازیان

درکشد ناقهٔ مهار از کف او گر نکند سر تانیث خود اول به ضرورت اظهار

حرف تانیث گر از آینه گردد منفک نیست ممکن که برو عکس فتد زان رخسار

لیک از تانیث جان را باک نیست روح را با مرد و زن اشراک نیست