تاریخ پایان

این کتاب بار نخست در ۱۳۵۳ ق برابر ۱۳۱۳/۱۴ ه‍.خ به کوشش عباس اقبال در تهران و بار دیگر در ۱۳۸۰ ه‍.ق برابر ۱۳۳۹/۴۰ ه‍.ش در نجف به چاپ رسیده‌است. از این‌که در برخی نسخه‌های معالم العلماء برخلاف نسخهٔ چاپی نجف (ص ۱۱۹) از کتاب متشابه القرآنٍ مؤلف یادی نشده، می‌توان حدس زد که معالم پیش متشابه القرآن تألیف شده‌است، پس گردآوری معالم باید اندکی پیش از ۵۷۰ ق برابر ۵۵۳/۵۴ ه‍.خ (تاریخ پایان تألیف متشابه‌القرآن) و احتمالاً در حله صورت گرفته‌باشد. کتاب معالم در واقع برگرفته‌ای است که از فهرست توسی که چیزهایی بدان افزوده‌است. این اثر یکی از کتاب‌های عمدهٔ فهرست و رجال شیعه در فاصله سدهٔ پنجم تا هشتم قمری و اواخر سدهٔ چهارم تا اواخر سدهٔ نهم خورشیدی به‌شمار می‌رود.

بزرگ علوی میرزا، مجموعه داستان‌های کوتاهش را در طول ۱۵ سال اول زندگی‌اش در آلمان نگاشت که شامل شش داستان کوتاه است. در ۱۳۵۷/ ۱۹۷۹م به‌دست انتشارات جاویدان در ۱۲۲ صفحه چاپ شد؛ اما تاریخ پایان آخرین داستانِ مجموعه، اسفند ۱۳۵۲/ ۱۹۷۴م بوده‌است.