معنی کلمه تأویل جستن در ویکی واژه
(قدیم): به دنبال تأویل بودن، راهی برای توجیه جست‌وجو کردن. برادانِ خود را بِه از آن خواهی که خود را، و عیب ایشان را با عذر و تأویل جویی و جرم بسوی خود افکنی. «خواجه‌عبدالله»
تأویل جستن
(قدیم): به دنبال تأویل بودن، راهی برای توجیه جست‌وجو کردن. برادانِ خود را بِه از آن خواهی که خود را، و عیب ایشان را با عذر و تأویل جویی و جرم بسوی خود افکنی. «خواجه‌عبدالله»
جملاتی از کاربرد کلمه تأویل جستن
گوید مرید را هیچ چیز بتر از مسامحۀ نفس نبود اندر رخصت فرا پذیرفتن و تأویل جستن.