بیفروغ

چراغ اهل دلم، بیفروغم ار بینی ز گرد محنت این کهنه آسیا شده ام

هر که با ور کرد آن مکر و دروغ ماند از نور ولایت بیفروغ

سخن بیفروغ و کذب و دروغ کی برآید جز از دل غافل

چون نه اینی و نه آن ای بیفروغ پس مزن در عشق ما لاف دروغ

نه تاب روی چو خورشید او توان آورد نه بیفروغ رخش شب بسر توان کردن

هم گلابی بوی شمع بیفروغ هم سبوی خالی از دوشاب دوغ