بیعت گرفتن

معنی کلمه بیعت گرفتن در لغت نامه دهخدا

بیعت گرفتن. [ ب َ / ب ِ ع َ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) عهد و پیمان از کسی گرفتن. پیمان اطاعت ستدن از کسی. ( ناظم الاطباء ) : و عم خود [ محمد امین ] سلیمان را بنشاند و او بیعت از همه سپاه و رعیت بگرفت. ( ترجمه طبری بلعمی ).

معنی کلمه بیعت گرفتن در فرهنگ معین

( ~. گِ رِ تَ ) [ ع - فا. ] (مص ل . ) عهد و پیمان از کسی گرفتن .

معنی کلمه بیعت گرفتن در فرهنگ فارسی

( مصدر ) عهد و پیمان از کسی گرفتن

معنی کلمه بیعت گرفتن در ویکی واژه

عهد و پیمان از کسی گرفتن.

جملاتی از کاربرد کلمه بیعت گرفتن

محمد باقر، در سال ۵۷ یا ۵۸ ه‍.ق در شهر مدینه به دنیا آمد. بیشتر منابع سال ۵۷ ه‍.ق را ذکر کرده‌اند اما منابعی چون اِثباتُ الْوَصیَّة سال ۵۶ یا ۵۸ ه‍.ق را ذکر کرده‌اند. در روز تولدش اختلاف است؛ در مَسارُّ الشّیعة اول رجب و در کَشفُ الْغُمَّة سوم صفر ذکر شده‌است. در همین دوران معاویة بن ابی‌سفیان در تدارکِ بیعت گرفتن برای پسرش یزید بود. باقر سه یا چهار سال داشت که پدربزرگش حسین بن علی و اقوامش در نبرد کربلا کشته شدند. یعقوبی از قول باقر آورده‌است که «وقتی جَدَّم حسین به شهادت رسید چهار ساله بودم و آنچه در آن روز بر ما گذشت همه را به یاد دارم.»
قوله تعالی: لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ بدان که قصه بیعة الرضوان اصحاب شجرة قصه‌ای عظیم است و کاری بزرگ که در هیچ وقت از اوقات عهد اسلام و در عصر رسالت مثل آن نرفت. و هی من معاقل السودد و الشرف فی الاسلام و آن را بیعة الرضوان از بهر آن خوانند که اللَّه تعالی خلعت رضاء خود نثار آن جمع کرد که در زیر آن درخت دست عهد بیعت گرفتند با رسول (ص)، و اندر آن ساعت فرمان آمد از حق جل جلاله تا درهای آسمان بگشادند و فریشتگان از ذروه فلک بفرمان ملک نظاره کردند مر آن گروه را که با رسول خدا بعشق جان و صدق دل و عهد تن بیعت کردند و از اللَّه تعالی فرمان بود بر طریق مباهات که: ای مقربان افلاک و ای ساکنان ذروه سماک نظاره کنید بآن جمع یاران که از بهر اعزاز دین اسلام و اعلاء کلمه حق میکوشند مال بذل کرده و تن سبیل و دل فدا و در وقت قتال روی عزیز نشانه تیر کرده و سینه منور بنور اسلام سپر ساخته.
اقدام دیگری که سفاح انجام داد موروثی کردن خلافت در خاندان عباس، عموی محمد بود. دعوت عباسیان در ابتدای کار با خونخواهی علویان و اهل بیت بود و از مردم با نام «الرضا من آل محمد» بیعت گرفتند. اما پس از تسلط بر شام و عراق و سقوط امویان به ناگاه تغییر روش دادند و خود را یگانه وارث محمد بن عبدالله نشان دادند و هرگونه اعتراضی را به شدت سرکوب کردند.