بک هند

آدیتی سینگ شارما خواننده پلی بک هندی است. او اولین خوانندگی خود را در بالیوود با آهنگ انوراگ کاشیاپ انجام داد. شارما به خاطر بازی در فیلم‌هایی مانند هیچ‌کس جسیکا را نکشت, موج ۳, ۲ ایالت, مأمور وینود و هروئین در میان دیگران شناخته شده است.

زان سبب شد سبک هندی مبتذل گشت پیدا در سخن عکس‌العمل

غزلیات فارسی او بیشتر به سبک هندی نزدیک است. آثار او به زبان‌های فارسی، عربی و اردو نوشته شده و از شعر، کتاب‌های ادبی، تاریخی، عرفانی و مذهبی تشکیل می‌شود.

در دورهٔ افشاریان، در میان بعضی از ادیبان و شاعران، اندیشه‌هایی در رد سبک هندی پدید آمد. برخی شاعران و نویسندگان در دورهٔ زندیان و قاجار مثل هاتف و پسر او سحاب، مشتاق اصفهانی، عاشق اصفهانی، و آذر بیگدلی (لطفعلی بیک شاملو) بازگشت به سبک قدیم (سبک خراسانی) کردند و شاعرانی مانند مجمر، صبا، وصال شیرازی، قاآنی، فروغی بسطامی، سروش، محمود خان ملک الشعراء شیبانی و جز آنان نماینده این سبک‌اند. طاهره قرةالعین یکی از زنان شاعر این دوران است. در نثر رضاقلی هدایت مؤلف مجمع الفصحاء متمم روضه الصفا و ریاض العارفین، لسان‌الملک سپهر مؤلف ناسخ التواریخ، نویسندگان نامهٔ دانشوران، اعتماد السلطنه مؤلف مرآت البلدان و غیره شهرتی یافته‌اند.

در مجموع بیدل شاعری پارسی‌گوی بود و تابع سبک هندی، بود و در این‌باره شکی نیست؛ زیرا آثار و مضامین او از فرهنگ و هویتی فارسی و دری خبر می‌دهند.

ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بن عبدالخالق ارلاس، (۱۰۵۴–۱۱۳۳) متخلص به بیدل، و نیز مشهور با نام بیدل دهلوی شاعر پارسی‌سرای سبک هندی در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجری است.

در میان شاعران مشهوری که بعد از جامی در قرن نهم‌ق ظهور کردند، نام‌آورترین آنها صائب تبریزی (متوفی ۱۰۸۱ق) است که از او با عنوان شاه شاعر سبک هندی یاد می‌شود. او که یکی از پرشعرترین شاعران فارسی‌زبان است، از جمله کسانی است که غزلهایش تحت تأثیر حافظ با عرفان و حکمت درآمیخته است، بی‌آنکه با غزلهای حافظ از نظر استواری زبان، غنای موسیقایی و عمق اندیشه قابل قیاس باشد.

سبک هندی گرچه سبکی تازه بود لیکن او را ضعف بی‌اندازه بود

کشیده تنبک هندی، فغانی شده تنبک زنش، چون ترجمانی

در دوره‌های یادشده، سبک هندی در ادبیات فرارود، خراسان و مناطق غربی پاکستان نقش برجسته‌ای داشت. عبدالقادر بیدل (۱۰۵۴–۱۱۳۳ / ۱۶۴۴–۱۷۲۰) در نظم و نثر از بهترین نمونه‌های سبک هندی و از بنیان‌گذار این سبک به‌شمار می‌آید. آثار وی در ماوراءالنهر و افغانستان، در میان مردم محبوبیت دارد، چنان‌که برخی ترانه‌های عامیانهٔ مردم ماوراءالنهر و افغانستان برگرفته از اشعار بیدل است، ولی در ایران کمتر از او یاد می‌شود.

در آثار بیدل، افکار عرفانی با مضامین پیچیده، استعارات، و کنایات به‌هم آمیخته، و خیال‌پردازی و ابداع مضامین تازه با دقت و موشکافی زیادی همراه گردیده‌است. در نظم و نثر سبکی خاص دارد، و از بهترین نمونه‌های سبک هندی به‌شمار می‌آید.

آتش اگر چه در عصر مشروطه می‌زیست ولی تمایل به سبک هندی داشت و از کلیم کاشانی و صائب تبریزی بسیار استقبال می‌نمود. بیشتر اشعار او غزل است و دیوانش که در حدود ۶ هزار بیت باشد را جلال الدین همایی تصحیح کرده و در اصفهان توسط کتابفروشی ثقفی اصفهانی منتشر شده‌است.