بوري

معنی کلمه بوري در لغت نامه دهخدا

بوری. [ ری ی ] ( ع اِ ) طریق. ( از منتهی الارب ). راه و طریق. ( ناظم الاطباء ). || ( ص نسبی ، اِ ) یک نوع ماهی در مصر منسوب به شهر بوره . ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). قسمی ماهی به رود نیل. ( دمشقی ).
بوری. ( اِ ) شیپور و بوق شکارچیان. || نوک هر چیز، ویژه نوک ناخن. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ). || نی شکافته شده. || حصیر ساخته شده از آن و بوریا. ( ناظم الاطباء ). بوریا. ( نشوءاللغة ) ( مهذب الاسماء ). || نی زرگری. منفاخ. ( زمخشری ).
بوری. [ ب َ ] ( اِخ ) تیره ای از موری هفت لنگ بختیاری. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 73 ).
بوری. ( اِخ ) آل بوری یا اتابکان دمشق از 549 تا 697 هَ. ق. حکومت کردند. رجوع به اتابکان و طبقات السلاطین اسلام ص 142 و 143 شود.
بوری. ( اِخ ) ابن طغتکین. رجوع به تاج الملوک بوری بن... شود.

معنی کلمه بوري در فرهنگ فارسی

عمل بور شدن
ابن طغتکین

معنی کلمه بوري در دانشنامه عمومی

بوری ( به ژاپنی: 鰤ブリ Bury ) ( نام علمی: Seriola quinqueradiata ) به یکی از انواع گیش ماهیان گفته می شود. این نوع ماهی در آشپزی ژاپنی به طور گسترده مصرف می شود.
در ژاپن نام این ماهی به همراه رشدش تغییر می کند. هنگامیکه اندازه آن به ۴۰～۶۰ سانتیمتر می رسد به آن هاماچی ( ハマチ ) گفته می شود که یکی از انواع سوشی است.
بوری (ناحیه ژدار ناد سازاوو). بوری ( به چکی: Bory ) یک منطقهٔ مسکونی در جمهوری چک است که در ناحیه ژدار ناد سازاووو واقع شده است. بوری ۱۶٫۴۶ کیلومتر مربع مساحت و ۷۹۱ نفر جمعیت دارد و ۵۲۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
بوری (نهبندان). بوری روستایی در دهستان عربخانه بخش شوسف شهرستان نهبندان استان خراسان جنوبی ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۹ نفر ( ۵خانوار ) بوده است.

جملاتی از کاربرد کلمه بوري

احمد بن ابراهیم نیشابوری (به عربی: أحمد بن إبراهيم النيسابوري) دانشمند و نویسندهٔ مهم اسماعیلی مذهب اهل نیشابور در سدهٔ پنجم هجری (یازدهم میلادی) بود. وی در دوران خلافت حاکم بأمرالله از مشهورترین دانشمندان به شمار می‌رفت. او همچنین با العزیز بالله ابومنصور نزار خلیفهٔ فاطمی در قاهره مراوداتی داشته است. اطلاعات اندکی دربارهٔ زندگی شخصی وی در دست است. از آثار نیشابوری نسخ خطی بسیاری موجود است. نیشابوری از طرف دولت خلافت فاطمی مصر مأمور تبلیغ اسماعیلیه در نیشابور و خراسان بوده که بدین سبب به الداعی احمد بن ابراهیم نیشابوری مشهور شد.

ابوعبدالله محمد بن یحیی بن عبدالله نیشابوری (به عربی: الإمام أبي عبدالله محمد بن يحيى الذهلي النيسابوري) شناخته شده به ذُهلی از دانشمندان مسلمان ایرانی در سده دوم و سوم قمری بود. وی از بزرگان علم حدیث و از معروف‌ترین حافظان و راویان حدیث و در عصر خود در نیشابور و خراسان به عنوان پیشوای علم حدیث به‌شمار می‌رفته‌است.